Schoolreisje


Handtas is ingepakt .. klein cameraatje, appel en banaan, doosje met pasjes en cash geld in het zijvakje met rits. Check. Voor mijn reisgenoot heb ik een cadeautje mee. Check.

Zelf had ik het niet bedacht maar eenmaal buiten op weg naar de auto, zegt m’n buurvrouw : “Het lijkt wel of je vandaag op schoolreis gaat.” Ik moet lachen, want inderdaad. Ik heb niet mijn grote tas met grote camera mee; het beeld dat buurtjes van me hebben als ik de deur uit ga voor mijn werk.

Toch klopt het. Ik ben op weg naar Teylers Museum in Haarlem. Met de trein. Ik vind een plekje in een tweedeklas coupé en denk aan wat mijn buurvrouw zei.

Toen ik op de lagere school zat, gingen we elk jaar op schoolreisje. Naast een speeltuin, stond er altijd een bezoek aan een museum op het programma. Zo leerde ik over wolken in Leiden, treinen in Utrecht, gingen we naar de dierentuin en bekeken we Paleis Soestdijk, vanachter het hek. Als we dan na een mooie dag bijna bij school aankwamen, doken we – elke keer weer – onder de stoelen om op het teken van juf of meester op te springen dat we er toch wel waren. Het bleef leuk.

Tijdens mijn stage voor schooljuf mocht ik ook mee met schoolreis. Op de fiets van Den Helder naar Texel. Ik heb er goede herinneringen aan. Fietstochten gemaakt, op een pony gereden en pannenkoeken gebakken voor de hele klas. En vier nachten in een jeugdherberg. Ach, ik ben een hele goede slaper en ben dus de meisjes in onze slaapzaal niet tot last geweest.

Maar naar het Teylers was ik nog nooit geweest. Deze dag hadden meer mensen een bezoek aan Haarlem bedacht, want de perrons zijn overvol. Ik zie groepen kinderen met rugzakken luisteren naar hun juf of meester. Zo aan het einde van het schooljaar is het tijd voor schoolreisjes.

Het Teylers Museum, dat al in 1778 gesticht is aan het Spaarne herbergt kunstwerken, antieke labinstrumenten, antieke boeken, fossielen en mineralen, munten en penningen. Rustig loop ik langs schilderijen en objecten en lees wat het allemaal moet voorstellen. Fluister met mijn reisgenoot over wat we zien. Boeiend.

Tussendoor wordt er enthousiast en met armen en benen gedebatteerd door groepjes schoolkinderen die met opdrachtenblaadjes en een pen door het museum rennen. Schoolreisje .. het is er een mooie dag voor.
Ik denk aan toen ik zelf met papier en pen door een museum werd gestuurd. Dat is na al die jaren nooit veranderd. Zij weten het nog niet, maar dat worden blijvend onuitwisbare herinneringen.